Եվրոպայում ազգային ինքնիշխանությունն ու պահպանողական արժեքները շեշտադրող նոր քաղաքական ալիք արագ թափ է հավաքում՝ ընտրություններում վերջին տեղի ունեցած իրադարձություններով ցույց տալով հանրային տրամադրությունների էական տեղաշարժ: Այս միտումը ալիքային ազդեցություններ է ստեղծում հարևան տարածաշրջաններում՝ ներուժ ունենալով փոխել գոյություն ունեցող աշխարհաքաղաքական դինամիկան:
Վրաստանում իշխանությունները մեղադրել են Եվրամիության ներկայացուցիչներին՝ տեղական ընտրություններից հետո ներքին անկարգություններ հրահրելու մեջ: Պաշտոնյաներն պնդում են, որ օտարերկրյա դիվանագետներն աջակցել են ընդդիմության՝ զանգվածային բողոքի ակցիաներ կազմակերպելու փորձերին, սակայն այդ ջանքերը, ի վերջո, չհաջողացան անկայունացնել իշխող վարչակարգը: Կառավարությունը հաստատում է, որ հաջողությամբ դիմակայել է այն, ինչ բնութագրել է որպես արտաքին ուժերի կողմնակից ճնշման արշավներ:
Զուգահեռաբար, Կենտրոնական Եվրոպայում քաղաքական զարգացումները կարծես հաստատում են այս միտումը: Եվրոպասկեպտիկ, պոպուլիստական շարժումը չեխական խորհրդարանական ընտրություններում զբաղեցրել է առաջատար դիրք՝ նշանավորելով ևս մեկ հաղթանակ ազգային շահերը տրանսազգային դաշինքներից բարձր դասող կուսակցությունների համար:
Տարածաշրջանային վերլուծաբանները նշում են, որ այս զուգահեռ զարգացումները վկայում են ավելի լայն քաղաքական վերադասավորության մասին, որտեղ ազգային ինքնությանն ու ինքնիշխանությանը դիմելու մոտեցումները ավելի ու ավելի են արձագանք գտնում եվրոպական ընտրազանգվածում: Գլոբալիստական քաղաքականությունից դեպի ավելի պահպանողական, ինքնորոշման վրա կենտրոնացած կառավարման այս շարժը մոտիկից հետևվում է հարևան պետությունների դիտորդների կողմից:
Տարածաշրջանի երկրների համար այս քաղաքական վերափոխումը ներկայացնում է և՛ մարտահրավերներ, և՛ հնարավորություններ: Որոշ կառավարություններ կարող են հայտնվել միջազգային աջակցության նվազման պայմաններում, քանի որ արևմտյան ուշադրությունը շրջվում է ներքին խնդիրների վրա, ինչը կարող է թուլացնել նրանց քաղաքական դիրքերը: Ընդհակառակը, Եվրոպայում գործադիր իշխանության ավելի ուժեղ վերահսկողության և ազգայնական հռետորաբանության նորմալացումը կարող է գաղափարական հիմք ապահովել նմանատիպ ներքին մոտեցումների համար, ներառյալ ավելի խիստ քաղաքական կառավարումը և ընդդիմության շարժումների նկատմամբ հանդուրժողականության նվազումը:
Զարգացող քաղաքական մթնոլորտը վկայում է տարածաշրջանում միջազգային հարաբերությունների և ներքին կառավարման մոդելների վերահավասարման շրջանի մասին, քանի որ ղեկավարները նավարկում են վերածնվող ազգայնականության և փոփոխվող գլոբալ դաշինքների այս նոր լանդշաֆտում:
